Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Αναισθησία

συγγραφέας Δαλαμάγκα Μαρία
Αναισθησία : μερική ή ολική απώλεια των αισθήσεων , με ή χωρίς απώλεια της συνείδησης , απότοκη ασθένειας , τραυματισμού , ή χορήγησης ενός αναισθητικού παράγοντα , συνήθως ενδοφλεβίου ή εισπνεόμενου.
Ιστορία της Αναισθησίας – Πρωτόγονες τεχνικές
·       Club 
·       Strangulation 
·       Alcohol
·       Mesmerism – υπνωτισμός
·       Plants 
Ιστορία των εισπνεόμενων αναισθητικών
*   Οξείδιο του αζώτου
1799  Davy
1824  Hickman
1844  Wells
*   Αιθέρας
1842  Long
1847  Snow
*   Νεότερα Αναισθητικά
Αλοθάνιο  1956
Ενφλουράνιο  1972
Ισοφλουράνιο  1981
Σεβοφλουράνιο και Δεσφλουράνιο
Ιστορία της Αναισθησίας – Τοπική / Περιοχική
·       1836 βελόνα trochar
·       1844  κοίλη βελόνα
·       1851  σύριγγα
·       1884  Koller οφθαλμική αναισθησία
·       1885  Hallstead / περιφερικοί αποκλεισμοί
·       1898  Bier νωτιαία
Στάδια της γενικής Αναισθησίας
*   Στάδιο 1 (αμνησία ) : από την εισαγωγή της αναισθησίας μέχρι την απώλεια της συνείδησης(απώλεια του βλεφαριδικού αντανακλαστικού ). Το κατώτατο όριο της αντίληψης του πόνου δε μειώνεται.
*   Στάδιο  2 (παραλήρημα ): χαρακτηρίζεται από μη αναστέλλουσα διέγερση. Οι κόρες είναι διεσταλμένες και τα μάτια αποκλίνοντα . Διέγερση , παραλήρημα , μη ρυθμική αναπνοή , και κράτημα της αναπνοής παρατηρούνται συνήθως. Δυνητικά επικίνδυνες αντιδράσεις μπορεί να λάβουν χώρα σε αυτή τη φάση , όπως έμετος , λαρυγγόσπασμος , HTN, ταχυκαρδία και μη ελεγχόμενες κινητικές αντιδράσεις.
*   Στάδιο 3 (χειρουργική αναισθησία ): κεντρική εστίαση των οφθαλμών, κόρες σε μύση και ρυθμικές αναπνοές. Το  βάθος της αναισθησίας είναι ικανοποιητικό, όταν το επώδυνο ερέθισμα δεν εκλύει σωματικά αντανακλαστικά ή ανεπιθύμητες αυτόνομες απαντήσεις.
·       Στάδιο 3 – επίπεδο 1: από την επιστροφή των ρυθμικών αναπνοών μέχρι τη παύση των REM.
·       Στάδιο 3 – επίπεδο 2 : το χειρουργικό επίπεδο . Από την παύση των REM μέχρι την έναρξη της παραισθησίας στους μεσοπλεύριους μύς.
·       Στάδιο 3 – επίπεδο 3 : από την έναρξη μέχρι τη πλήρη παράλυση των μεσοπλευρίων μυών.
·       Στάδιο 3 – επίπεδο 4: από την εγκατάσταση της παράλυσης των μεσοπλευρίων μυών , ο ασθενής οδηγείται σε άπνοια , καθώς ολοκληρώνεται και η παράλυση του διαφράγματος.
*   Στάδιο 4 (επικείμενος θάνατος /υπερδοσολογία ): ο ασθενής είναι απνοϊκός με διεσταλμένες και μη αντιδρώσες κόρες και η υπόταση δίνει τη θέση της σε πλήρη κυκλοφορική ανεπάρκεια.
Συνιστώσες της Αναισθησίας
1.Απώλεια των αισθήσεων ( ύπνωση)
2. Αναλγησία (απώλεια των αντανακλαστικών)
3.Μυϊκή χάλαση

Mind




Many times we spend hours and hours dwelling and ruminating on the negative and fearful things in our lives. Instead, our focus and attention needs to be on the positive, the good, and on thoughts that will move us in the right direction. Read one of these statements to yourself every day -- and dwell on it.
If you pay attention to the darkness, you'll never find the light.
If you study and relive your past experiences, analyzing them, and "getting in touch with your feelings" you will only reinforce those feelings. If you want to get away from a problem, you should not focus on it. Focus on the good, the positive, the beautiful, the nice.
A happy person is fully caught up in the moment --and is not thinking about the past or the future.
Too much thinking and analyzing just makes any problem worse. Today is a wonderful day – live it in the present.
Why do little children think ghosts, goblins, and monsters are real? As adults, we know they aren’t. Your thoughts aren’t "real" either in the sense that you "create" and reinforce them -- and the emotions that go along with them. Your thoughts are only what you decide to believe in and continually reinforce in your mind. (This one is deep – think about this one.)
For example, you are sitting alone in the dark in your home. You are down, depressed and thinking negative thoughts. All of a sudden the phone rings and it’s a friend you haven’t talked to in six years. You become alert, your mood picks up, and you have a nice conversation. Then, after you’ve hung up, you get blue again and fall back into a depressed mood. Why?
Suggestion: Even though we don’t feel it – we have more power over our thoughts than we think. We can decide to stay "up" after the phone call by doing everything we can to keep from slipping back into the quicksand of rumination and despair. (Cognitive-behavioral therapy gives us the tools to move away from anxiety and depression – and eventually to stay or "be" that way.)
If your thoughts begin to change, you will feel better.
If you act despite your feelings, your beliefs and emotions will follow behind.
There is so much in life I can’t control. But this is my life and I’ve decided to be happy. I can choose to be happy regardless of my other circumstances. It’s not "when I get a promotion, I’ll be happy....." or "when I can speak in front of a small group of people, I’ll be happy....." The focus should be on learning to be happy now. Tap into your inner peace and contentment in the way that works best for you.
Happiness is a result of a decision to be happy.
Your emotions and feelings are created by your thoughts.
Unhappiness cannot exist on its own. It occurs because of thoughts, which can be changed.
Your past thoughts are about events that are no longer real. That bad experience happened yesterday (in the past) and is over. It is gone and exists solely in your mind. Today is a new day, a better day, and worrying about the past just dooms us in the present. It’s how you process it now that makes a difference.
You are a thought-producing machine. When you realize this, you can begin to slow your thoughts down and allow your anxieties and fears to rest.
Your automatic negative thoughts (ANTs) are only thoughts: they are not real. Your ANTS are not real. They do not tell you the truth.
Our tendency is to think TOO MUCH and to paralyze ourselves with our ruminations. We have a choice: Realize what we're doing to ourselves, get up, find a distraction, and do something interesting (positive).
Happy people understand that to enjoy life you live it -- you don’t think about it.
Watch a roomful of preschool children. They are enjoying life because they are focused on the moment and are not thinking about it. They are immersed and absorbed in living.
Analysis creates paralysis.
Anticipatory anxiety killing you? Stop thinking about it, take that step, and just do it.
Thoughts grow with attention. If you focus on negative thoughts, they will grow and grow and become larger. If you focus on your progress and the new thoughts you are learning, they will grow stronger and take "automatic" control.
Identify negative thoughts

Keep a logbook. Jot down your thoughts. Write down happenings of the day. Were they positive, appropriate and adequate or were they confused, superfluous and negative? Could you notice the interval between the happening and your response? If yes, could your foresee your negative thoughts? If not, what can, you do to notice this interval? Was there any discrepancy between words and thoughts? If yes, was it justified—could you find a better way of harmonizing your words and thoughts? Was the verbal response necessary, appropriate and adequate?
Sometimes we talk to others, or simply to ourselves, or think about something just like that. Ask yourself what provoked you to take the initiative to start a conversation. Was it essential? What was the purpose? Did it serve the purpose? If no, then why not? Did it use any unnecessary and emotionally charged negative words? Were the words used in thinking, inner dialogue or in talking to the other person, precise, appropriate, adequate and positive? Did you feel happy or satisfied after the interaction with the other person or with your inner self? Can you find ways of improving your performance as a thinker or a speaker?
Keep in mind that logbooks are meant to get you started and make you aware of your negative thoughts. It is far more important, however, to be aware of these thoughts when they are just taking birth, rather than leave them for later analysis.
Be conscious of the interval that separates the event from thoughts with which you respond to the event.
Replace with positive thoughts
A vital step in this process is the immediate replacement of all negative thoughts by the positive ones. The shorter the interval between the disinfecting and the replacing stage, the better it is. Longer intervals between these two events weaken the impact of the positive thoughts. Our success and happiness depend on identifying our goals precisely and chasing them effectively, both of which, in turn, depend on how well we manage our thoughts. The quality of our thoughts decides the quality of the outcomes we land up with. Thoughts have the power to materialize themselves because they are instrumental in channeling energy towards the physical or mental condition they are about.
External situations and the remarks of others can harm us through our thoughts—but only to the extent our thoughts allow them to. So think positive. Talk positive. Read positive quotable quotes of great people. Surround yourself with posters and cards bearing positive messages. Keep them on your table. Hang them on the walls. Paste them near the bathroom mirror and on the doors. Stick them on your watchstrap. Keep them on the refrigerator. Have them on the dashboard of the car. Slip them under the glass of the table in front of you. Slide them in the inner side of the briefcase you carry. Find other suitable places where you are bound to look at them every day.
Remember that these messages will stale with prolonged use. So keep changing their position and contents. Do not let the momentum of these thoughts get weaker.
Use them appropriately in response to specific negative thoughts. The replacing thought must be positive in every sense. Apart from being inspiring and assuring, it should also be suggestive. For example, if you confront a negative thought, "I can never succeed", it will not suffice if you replace it with "Sun! Attack! I can succeed". This kind of replacement may not be effective, for it sounds like wishful thinking and lacks assurance, depth and penetrating certainty. It is better to break your replacing thought down into more definite and specific steps or instructions.
The replacing thought in this case may be: "I can succeed. By earlier failures I have become rich in experience and have come to know specific areas that require special attention. I will jot them down and systematically think of the ways in which I can improve. I shall plan. And then stick to it. There is absolutely no reason why I should not succeed. I will assess, plan, execute, monitor, modify and carryon with the plan, and finally succeed. In fact, I think that success has already been achieved and only time separates my thought of success and its transformation into reality. I am committing myself to all that is required to achieve success. I am a river that knows no obstacles. I shall find my way anyhow—and if there is none I shall make one."

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Νόσος Alzheimer

συγγραφέας Δαλαμάγκα Μαρία






Η νόσος Alzheimer είναι μια ασθένεια του εγκεφάλου , κατά την οποία η καταστροφή και ο θάνατος των κυττάρων του εγκεφάλου , οδηγεί σε καταστροφικό διανοητικό αποπροσανατολισμό σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Συχνά συγχέεται με την άνοια ( διανοητική και σωματική φθορά ) , τα συμπτώματα της οποίας περιλαμβάνουν επιδεινούμενα φτωχή μνήμη , αλλαγές στη προσωπικότητα του ατόμου , απώλεια αυτοσυγκέντρωσης και κρίσης. Η ασθένεια πλήττει περίπου τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ. Αν και οι περισσότεροι ασθενείς είναι άνω των 65 ετών , η νόσος δεν είναι φυσιολογικό αποτέλεσμα της γήρανσης. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ανακουφίσει ορισμένα συμπτώματα, στα πρώιμα  στάδια της νόσου , αλλά δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία , καθότι η ακριβής αιτία της νόσου παραμένει άγνωστη.
Ο πρώτος που περιέγραψε τη νόσο ήταν ο  Alois  Alzheimer  (1864 – 1915 ) , γερμανός νευρολόγος από όπου πήρε και το όνομα της. Το 1906 μελέτησε μια γυναίκα 51 χρόνων , της οποίας η προσωπικότητα και η πνευματική διαύγεια επιδεινωνόταν , ξεχνούσε τα πράγματα , γινόταν παρανοϊκή , συμπεριφερόταν παράξενα. Μετά το θάνατο της γυναίκας ,ο Alzheimer πραγματοποίησε νεκροψία στον εγκέφαλο της , όπου παρατήρησε μια ασυνήθιστη διόγκωση και παγίδευση των νευρικών ινών. Παρατήρησε επίσης ότι το κυτταρικό σώμα και ο πυρήνας των νευρικών κυττάρων είχε εξαφανιστεί. Ο Alzheimer κατάλαβε ότι αυτά τα ευρήματα υποδείκνυαν μια νέα , μη αναγνωρισμένη ασθένεια. Περισσότερο από επτά δεκαετίες πέρασαν, πριν οι ερευνητές στρέψουν και πάλι τη προσοχή τους σε αυτή τη καταστροφική ασθένεια.
Η τραγική αυτή ασθένεια καταστρέφει αργά τον εγκέφαλο των ασθενών , καθώς τους στερεί τις σκέψεις και τις αναμνήσεις , που τους καθιστούν μοναδικά ανθρώπινα όντα. Η νόσος περνά από μια σειρά σταδίων , καθώς η έναρξη της σχετίζεται με μια ελάχιστη απώλεια προσφάτων γεγονότων. Σταδιακά η νόσος συνοδεύεται από μη ανάκληση  γεγονότων , μη ικανοποιητική προσωπική υγιεινή , διαταραγμένη κριτική ικανότητα και απώλεια αυτοσυγκέντρωσης. Στη πορεία εξελίσσεται με σύγχυση , ανησυχία, ευερεθιστότητα και αποπροσανατολισμό. Αυτές οι καταστάσεις επιδεινώνονται , μέχρι το τελικό αποτέλεσμα , όπου οι ασθενείς δεν είναι σε θέση πλέον να διαβάζουν , να γράφουν , να μιλούν , να αναγνωρίζουν αγαπημένα τους πρόσωπα και να φροντίζουν τον εαυτό τους.
Η επιβίωση μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων ανέρχεται σε πέντε έως δέκα έτη , αλλά μπορεί να διαρκέσει έως και είκοσι έτη. Οι ασθενείς αυτοί είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις λοιμώξεις (κυρίως πνευμονία ) , που είναι και η κύρια αιτία θανάτου.
Ένας υγιής εγκέφαλος αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρικά  κύτταρα(νευρώνες ) , το καθένα από τα οποία αποτελείται από ένα κυτταρικό σώμα , δενδρίτες και έναν άξονα. Οι  δενδρίτες και οι άξονες μαζί, καλούνται νευρικές ίνες και είναι οι επεκτάσεις του κυτταρικού σώματος. Τα νευρικά μηνύματα εισέρχονται σε ένα νευρώνα μέσω των δενδριτών και εγκαταλείπουν το νευρώνα μέσω του άξονα. Οι νευρώνες χωρίζονται μεταξύ τους με στενά χάσματα , τα οποία ονομάζονται συνάψεις. Τα μηνύματα που ταξιδεύουν από τον ένα νευρώνα στον άλλο , μεταφέρονται σε αυτά τα στενά χάσματα με χημικές ουσίες , τους νευροδιαβιβαστές. Αυτό το εξαιρετικά οργανωμένο σύστημα , επιτρέπει στον εγκέφαλο να αναγνωρίζει ερεθίσματα και να απαντά με τον κατάλληλο τρόπο. Στη νόσο αυτό το σύστημα παύει πλέον να λειτουργεί. Οι εγκέφαλοι των ασθενών φαίνονται συρρικνωμένοι , ιδιαίτερα στο εξωτερικό στρώμα της φαιάς ουσίας , που είναι υπεύθυνο για τις ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες όπως η σκέψη και η μνήμη. Ένα μεγάλο ποσοστό της συρρίκνωσης οφείλεται στην απώλεια των εγκεφαλικών κυττάρων και ων μεταξύ των συνάψεων.
Η διάγνωση δεν είναι απλή , όπως μια εξέταση αίματος. Οριστική διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με εξέταση εγκεφαλικού ιστού μετά το θάνατο. Διάγνωση σε εν ζωή ασθενείς γίνεται με βάση το ιστορικό , τη κλινική εξέταση, εργαστηριακές εξετάσεις για να αποκλειστούν άλλα πιθανά αίτια  , καθώς και νευρολογικές εξετάσεις για να ελεγχούν οι νευροσυσχετισμοί. Με αυτό τον τρόπο η διάγνωση προσεγγίζει το 90 τοις εκατό.
Η συγκεκριμένη αιτία της νόσου παραμένει άγνωστη αν και στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται η προχωρημένη ηλικία , παλαιά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και μεταλλάξεις γονιδίων. Οι επιστήμονες διερευνούν το μέταλλο αλουμίνιο , ως πιθανό τοξικό παράγοντα που εμπλέκεται στην ανάπτυξη της νόσου. Υπό μελέτη είναι επίσης ο ρόλος του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη ,καθώς μείωση των επιπέδων της εν λόγω ουσίας σχετίζεται με σοβαρά συμπτώματα. Μερικοί επιστήμονες θεωρούν ότι οι παθολογικές πρωτεϊνες που βρέθηκαν σε πλάκες στους εγκεφάλους ασθενών , μπορεί να είναι η απάντηση στη νόσο. Ακόμη ένας παράγοντας που μελετάται είναι ένας ιός με αργή εξέλιξη. Η νόσος αποτελεί τη τέταρτη αιτία θανάτου στις  ΗΠΑ (μετά τις καρδιακές παθήσεις , το καρκίνο και τα εγκεφαλικά επεισόδια) και περισσότεροι από 100.000 αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο από τη νόσο Alzheimer.

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Αξιολόγηση του πόνου στους γηριατρικούς ασθενείς

συγγραφέας Δαλαμάγκα Μαρία
Ο πόνος είναι πιο διαδεδομένος στους γηριατρικούς ασθενείς σε ένα ποσοστό 36 % - 88 %.
Όταν εκτιμούμε τους γηριατρικούς ασθενείς για οξύ ή χρόνιο πόνο , μερικά σημεία που θα μας βοηθήσουν είναι τα εξής :
Οι γηριατρικοί ασθενείς μπορεί να θεωρούν το πόνο δεδομένο .Έτσι δε θα το αναφέρουν καν , εκτός και αν ερωτηθούν.  Παρόλο που  κάποιοι ασθενείς αρνούνται ότι υποφέρουν , μπορεί να παραδεχτούν ότι έχουν κάποιους πόνους ή κάποιες ενοχλήσεις. Μερικές ομάδες είναι περισσότερο πρόθυμες να εκφράσουν το πόνο τους σε σχέση με κάποιες άλλες , αν και δεν μπορεί να προσδιοριστεί αν η εμπειρία του πόνου είναι διαφορετική.
Μερικές  λάθος θεωρίες σε σχέση με τον πόνο στους γηριατρικούς ασθενείς :
Είναι δείγμα αδυναμίας να παραδεχτούν τον πόνο ή ένα σημάδι δύναμης να πολεμήσουν με αυτόν. Ο πόνος είναι ένα κομμάτι της φυσιολογικής γήρανσης και έτσι δε μπορούν να κάνουν κάτι γι’αυτό. Ο πόνος είναι η τιμωρία για συμπεριφορές του παρελθόντος. Ο χρόνιος πόνος υποδηλώνει ότι ο θάνατος πλησιάζει. Ο χρόνιος πόνος πάντα σημαίνει σοβαρή υποκείμενη πάθηση. Η τεκμηρίωση του πόνου θα γίνει μετά από πιθανότατα επώδυνα test.Πόνος σημαίνει την απώλεια της ανεξαρτησίας. Οι γηριατρικοί ασθενείς έχουν μεγαλύτερη ανεκτικότητα στο πόνο , δεν μπορούν να προσδιορίσουν ακριβώς το πόνο και το πιθανότερο είναι να εθιστούν στα φάρμακα.
Ο συνεχής  πόνος που δε θα αντιμετωπιστεί θα οδηγήσει σε :
Κατάθλιψη , άγχος ,  τάση προς απομόνωση , διαταραχές ύπνου ή αϋπνίες , μεγάλη επιβάρυνση του συστήματος υγείας.
Ο πόνος μπορεί να είναι πολυπαραγοντικός και δύσκολα διακριτός στους γηριατρικούς ασθενείς .Ένα ιστορικό θα περιλαμβάνει τα ακόλουθα :έναρξη του πόνου , χαρακτηρισμός του πόνου ( π.χ. κάψιμο , μούδιασμα ), ένταση , διάρκεια , εντόπιση , ώρες αιχμής , επιβαρυντικοί ή ανακουφιστικοί παράγοντες. Καθορισμός της επίδρασης του πόνου στη διάθεση των ασθενών , στη ποιότητα του ύπνου , στις καθημερινές δραστηριότητες , στην όρεξη και στις λειτουργίες της ουροδόχου κύστης και του εντέρου.
Τα πιο επίμονα σύνδρομα πόνου  μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με παθοφυσιολογικούς όρους : οδυνηρός σε μηχανικά ερεθίσματα , νευροπαθητικός ,  η έκλυση του έχει σχέση με τη ψυχολογική σφαίρα , ή μικτός/ μη ειδικός.
Στοχεύοντας στο υποκείμενο μηχανισμό του πόνου είναι πιο πιθανό να είναι αποτελεσματική η θεραπεία.
Μερικές καταστάσεις που συχνά σχετίζονται με το πόνο στους γηριατρικούς ασθενείς :
Ρευματοειδής αρθρίτις , ινομυαλγία , οστεοπόρωση με συμπιεστικά φαινόμενα , περιφερική νευροπάθεια , ειλεός ή έλκος στομάχου , νεφρολιθίαση , κεφαλαλγία , περιφερική αρτηριοπάθεια , ακρωτηριασμός ,  έλκη κατακλίσεων , μυϊκές συσπάσεις , μη περιπατητικός ασθενής και ακινησία , σύνδρομα μετά από αγγειακό εγκεφαλικό  επεισόδιο , ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης , ουρική αρθρίτις.
AMDA guidelines

Αυτισμός και Αναισθησία για οδοντιατρικές εργασίες

 Συγγραφέας Δαλαμάγκα Μαρία , Αναισθησιολογος  Ο αυτισμός είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη σοβαρή αναπηρία.  Ο παιδικός αυτισμός συνδέεται με ...